 |
Fotoğraf: Eszter Vály |
Tam durmuş dersin ki devam ediverir zaman....
Bu gülerde,
bir şarkı söylüyorum,
durması gereken kanayan yaralarıma.
Bu günlerde,
bir şiir yazıyorum durması geciken gitmeler...
Bu günlerde, bir düş kuruyorum,
yolunu bulamamış umutsuzluklarıma.
(...)
Dur! "Sakın gelme, tehlikeli! "deme bana…
Sus!"Sakın hasretinim "deme sana…
Hayır, hep kilit vur dudaklarına
"Masum, ürkek savunmasız geldim
Annemden aldığın merhametle sar beni" deme bana…
Yorgunum bu gece sensizlikten
Yorgunum belki de hayatın bana çektirdiklerinden...
Yorgunum işte,Bin bir soru işaretinden geçmekten…
Şimdi "mutlu "olduğunu söyle bana!"Böylesi daha iyi" de!
Şimdi "mutlu "olduğunu söyle bana!"Böylesi daha iyi" de!
Git git ama...adına bestelediğim tüm melodilerimi geri ver bana,
sana ait hiç birşeyim kalmasın ne yanında...ne de hayatında...
3 yorum:
Ayrılık yalnızlıkla buluştuğunda, kendini bir kuru yaprak gibi rüzgarın önünde, bir o yana, bir bu yana sürüklenirsin. Kader bu ya; uçurumun tam kenarında soluklanırsın. Nefes alış verişlerinle bir umut ışığını yakalayıverirsin. Yaşamaya dair. Tekrar sevmeye dair. Sevgiyle dostluğa dair. Paylaşmaya dair.
Ayrılık yalnızlıkla buluştuğunda, kendini bir kuru yaprak gibi rüzgarın önünde, bir o yana, bir bu yana sürüklenirsin. Kader bu ya; uçurumun tam kenarında soluklanırsın. Nefes alış verişlerinle bir umut ışığını yakalayıverirsin. Yaşamaya dair. Tekrar sevmeye dair. Sevgiyle dostluğa dair. Paylaşmaya dair.
Yorum Gönder